Johannes de Doper, was een man, die God apart had gezet en had afgezonderd van het volk en niet boog voor de mensen. Johannes was de zoon van de priester Zacharias en Elisabet, die uit de dochters van Aäron was. Zijn ouders waren beiden rechtvaardig voor God en leefden onberispelijk naar alle geboden en eisen van de Heere. Door hun gehoorzaamheid en werken waren zij rechtvaardig voor God. Wij leven niet meer in het oude verbond, maar In het nieuwe verbond, waarin iemand niet meer door werken gerechtvaardigd wordt voor God, maar door het geloof in het offer en het bloed van Jezus Christus. Alleen is het wel zo, dat wanneer iemand rechtvaardig is geworden door de wedergeboorte in Jezus Christus en geen zondaar meer is, de persoon de vruchten van de rechtvaardige status zal voortbrengen. Dit houdt in: gehoorzaamheid aan God en leven naar Zijn wil, dus leven naar Zijn geboden, die ook de geboden en de wil van Jezus Zijn.
Elisabet was onvruchtbaar en kon geen kinderen baren. Daarnaast waren Zacharias en Elisabet beiden op hoge leeftijd gekomen. Volgens de natuurlijke wereld was het onmogelijk om nog een kind te baren. Maar voor God is niets onmogelijk!
De verschijning van de engel Gabriël
En zo gebeurde het, terwijl Zacharias zijn priesterdienst voor God verrichte en het lot op hem viel en hij aangewezen werd om de tempel van God binnen te gaan om het reukoffer te brengen, hem een engel van de Heere verscheen. Zacharias werd ontroerd toen hij de engel Gabriël zag en vrees beving hem. Maar Gabriël zei tot hem, dat hij niet bevreesd moest zijn en dat zijn gebed was verhoord. Zijn vrouw Elisabet zou een zoon baren en Zacharias kreeg de opdracht om hem Johannes te noemen, wat genade van Jehovah betekent.
De engel Gabriël ging verder en vertelde dat blijdschap en vreugde zijn deel zou zijn en dat velen zich over zijn geboorte zouden verblijden. Want Johannes zou groot zijn voor de Heere. Wijn en sterke drank zou hij niet drinken en vanaf de moederschoot zou Johannes vervuld zijn met de Heilige Geest. Vele kinderen van Israël zouden zich door hem bekeren tot de Heere, hun God.
Johannes zou voor Zijn aangezicht uitgaan in de geest en de kracht van Elia, om de harten van de vaderen te keren tot de kinderen en de ongehoorzamen tot de gezindheid der rechtvaardigen, ten einde voor de Heere een weltoegerust volk te bereiden.
Maar in plaats dat Zacharias blij was, twijfelde hij en geloofde hij niet in de belofte en de woorden van God, die Gabriël tot hem had gesproken. Dit kwam omdat hij en zijn vrouw beiden oud waren en naar het vlees was wat Gabriël had gesproken onmogelijk. En daarom vroeg Zacharias Gabriël om een teken, wat een handeling is dat bij een ongelovig geslacht hoort. Omwille van zijn ongeloof, zou hij niet meer kunnen spreken, totdat alles in vervulling zou gaan.
De geboorte van Johannes
Elisabet werd zwanger en baarde een kind. Toen het kind op de achtste dag werd besneden en zij het kind naar zijn vader Zacharias wilde vernoemen, zei Elisabet dat het kind Johannes moest heten. Maar omdat niemand in de familie de naam Johannes droeg, vroegen zij aan Zacharias hoe het kind moest heten. Aangezien Zacharias nog steeds niet kon spreken, gaven zij hem een schrijftafeltje, waarop Zacharias de naam Johannes schreef. Vanaf dat moment werd de mond van Zacharias geopend en zijn tong losgemaakt en kon Zacharias weer spreken en hij loofde God.
Toen dit alles gebeurde, kwam vrees over diegenen, die in hun nabijheid woonden. In het gehele bergland van Judea werden al deze dingen besproken. En iedereen die het hoorden, namen het ter harte en zeiden: “wat zal er van dit kind worden?” En de hand van de Heere was met hem.
Zacharias werd vervuld met de Heilige Geest en profeteerde:
“Geloofd zij de Heere, de God van Israël, want Hij heeft omgezien naar Zijn volk en heeft het verlossing gebracht, en heeft ons een hoorn des Heils opgericht, in het huis van David, Zijn knecht, – gelijk Hij gesproken heeft door de mond zijner heilige profeten van oudsher – om ons te redden van onze vijanden en uit de hand van allen, die ons haten, om barmhartigheid te betonen aan onze vaderen en Zijn heilig verbond te gedenken, de eed, die Hij zwoer aan Abraham, onze vader, dat Hij ons zou geven, zonder vreze, uit de hand der vijanden verlost, Hem te dienen in heiligheid en gerechtigheid voor Zijn aangezicht, al onze dagen.
En gij, kind, zult een profeet van de Allerhoogste heten; want gij zult uitgaan voor het aangezicht des Heeren, om Zijn wegen te bereiden, om aan Zijn volk te geven kennis van heil in de vergeving van hun zonden door de innerlijke barmhartigheid van onze God, waarmede de Opgang uit de hoogte naar ons zal omzien, om hen te beschijnen, die gezeten zijn in duisternis en schaduw des doods, om onze voeten te richten op de weg des vredes” (Lucas 1)
Johannes groeide op in de woestijn
Johannes groeide niet op onder zijn volksgenoten en had niet een jeugd, zoals andere jongens van zijn leeftijd. Johannes was apart gezet door God voor Zijn dienst en groeide op in de woestijn. Het is onduidelijk hoe oud Johannes was op het moment, dat Herodes bevel gaf om alle jongens onder de twee jaar te doden (Mat 2:16). Aangezien Johannes ongeveer een half jaar ouder was dan Jezus, zou het kunnen dat Johannes ouder was dan twee jaar op het moment van het bevel. Maar het zou ook kunnen dat dit niet het geval was en daarom God Elisabet en Johannes naar de woestijn zond, om te voorkomen dat Johannes gedood zou worden. Alhoewel Jozef en Maria met Jezus werden teruggehaald naar Israël, verbleef Johannes in de woestijnen voordat hij zich aan het volk Israël zou vertonen.
Johannes werd in de woestijn klaargemaakt, zonder dat hij beïnvloed en ‘aangetast’ werd door de cultuur en de (leef)gewoonten van het volk. Alhoewel hij volgens de wereldse maatstaven een eenzaam en stil leven leidde, hoorde dit allemaal bij het plan van God.
Als Johannes onder het volk zou zijn opgegroeid, zou hij misschien de gewoonten van het volk en de vele zonden, die er plaatsvonden niet zijn opgevallen of normaal hadden gevonden. Maar omdat hij door God geleerd werd in de stilte en afgescheiden was van het volk, was hij God volkomen toegewijd en leerde hij alles over het Koninkrijk van God.
Johannes werd klaargemaakt in de woestijn om het volk klaar te maken voor de komst van de Messias Jezus.
Johannes predikte de doop van bekering tot vergeving van zonden
Toen de tijd rijp was, kwam het woord van God tot Johannes in de woestijn. Johannes gehoorzaamde het woord van God en ging uit in de gehele Jordaanstreek en predikte de doop van bekering tot vergeving van zonde, naar het woord van de profeet Jesaja (Jes 40:3-5). Door de doop van bekering te prediken en het volk op hun zonden te wijzen, zodat zij deze zouden wegdoen, maakte Johannes het volk klaar voor de komst van Jezus.
Omdat Johannes door de Heilige Geest werd geleid en niet door wat hij met zijn natuurlijke ogen aanschouwden, sprak hij de mensen aan zonder onderscheid te maken. Johannes bracht aan het licht wat in het duister gebeurde.
Johannes was moedig en sprak met zo’n gezag, dat zij wel naar hem moesten luisteren. En dat deden de meesten ook. Zij vroegen hem wat zij moesten doen en Johannes gaf antwoord op hun vraag (Lu 3:10-14)
Johannes kwam niet met een paaiend liefdevol evangelie en sprak niet naar wat de mensen wilde horen. Maar Johannes kwam met vermaningen en predikte het evangelie van God en bracht de waarheid van God tot het volk.
Het volk vroeg zich af of Johannes de Christus was, maar dat was Johannes niet. Want Johannes doopte alleen met water tot vergeving van zonde. Maar de Christus, die zou komen zou sterker zijn dan hij en zou dopen met de Heilige Geest en met vuur. Johannes antwoordde het volk, dat hij niet waardig zou zijn om Zijn schoenriem los te maken (Lu 3:15-7).
Johannes sloot geen compromissen en boog niet voor mensen
Johannes was een moedig man en sprak de woorden van God met gezag en was niet geïntimideerd door de mensen om hem heen. Hij maakte geen onderscheid in rang en stand, maar behandelde iedereen gelijk. Hij maakte aan iedereen de wil van God bekend en vertelde hen wat zij moesten doen en wat zij niet moesten doen. Dat Johannes geen onderscheid maakte was niet alleen zichtbaar door zijn gesprekken met de Farizeeën en Sadduceeën, maar ook met Herodes.
Johannes deed geen concessies en praatte de viervorst Herodes niet naar de mond. Maar Johannes betoonde zijn liefde voor God door trouw te blijven aan Zijn geboden, die Zijn wil vertegenwoordigen en bestrafte Herodes voor de verhouding, die hij had met Herodias; de vrouw van zijn broer en voor alle wandaden, die Herodes had bedreven. Herodes nam hem dat niet in dank af en sloot Johannes op in de gevangenis.
Terwijl Johannes in de gevangenis zat, kwamen zijn discipelen tot hem en vertelde hem alle dingen van Jezus. Hierop zond Johannes twee van zijn discipelen naar Jezus om te vragen of Hij het was, die komen zou of dat zij een ander moesten verwachten.
Johannes had getuigd van Jezus en terwijl Johannes Jezus doopte, was hij getuige, dat de Heilige Geest op Jezus neerdaalde en dat de stem van God uit de hemel kwam en getuigde van Zijn Zoon (Mar 1:9-13). Maar ondanks dit alles, zond Johannes toch twee discipelen naar Jezus toe om Hem te informeren.
Jezus antwoordde de discpelen van Johannes, dat zij Johannes moesten vertellen wat zij allemaal hadden gezien. Want Jezus genas vele mensen van ziekten, plagen en boze geesten en aan blinden schonk Hij het gezicht (Lu 7:18-23)
Johannes was de grootste van alle profeten
Jezus getuigde van Johannes voor de scharen en eindigde met de getuigenis dat niemand, die uit vrouwen geboren was, groter was dan Johannes. Maar dat de kleinste in het Koninkrijk Gods groter zou zijn dan hij (Lu 7:28). Wat bedoelde Jezus hiermee? Dat Johannes de grootste was van alle profeten en van alle mensen, die uit het zaad van de vrouw was geboren en behoorden tot de generatie van de gevallen mens; de oude schepping. Want alhoewel Johannes vervuld was met de Heilige Geest, behoorde Johannes nog tot de oude generatie van de gevallen mens. Maar een ieder, die wedergeboren is in Christus en dus geboren is uit God en overgeplaatst is vanuit het koninkrijk der duisternis naar het Koninkrijk van God, zou groter zijn dan Johannes.
Johannes werd omwille van de waarheid van het evangelie, die hij verkondigde vervolgd en gevangen gezet. En door de haat van Herodias naar hem toe, omdat hij verantwoordelijk was dat zij niet meer kreeg wat zij wilde, namelijk haar zwager, werd Johannes uiteindelijk onthoofd.
Zijn trouw aan God kostte hem, net als bij vele anderen, zijn leven. Johannes had zijn eigen leven niet lief en gaf zijn leven voor God. Hij hoefde niet lief en geaccepteerd te worden door de wereld, maar hij had God lief boven alles en iedereen. En dit bewees hij, door trouw te blijven aan zijn geboden en de harde prediking van de bekering van zonde te verkondigen.
God had Johannes apart gezet en afgescheiden van de wereld om zo het volk van God voor de komst van Zijn Zoon Jezus voor te bereiden. En daarom predikte hij de doop van bekering tot vergeving van zonde en riep een ieder op om de zonden uit zijn leven weg te doen.
De vallei van de dood
Wij leven in een tijd, waarin de wereld lijkt op de vallei van de dood, waarin de zonde hoog tij viert. Men doet wat hij of zij zelf wil en houd geen rekening meer met de geboden van God en Zijn wil. Velen denken een relatie met Hem te hebben, maar dat zij Zijn geboden verwerpen bewijst het tegendeel. Want een ieder, die God werkelijk liefheeft, leeft naar Zijn wil en doet wat Hem behaagt.
Het is als in de tijd van Noach, waarin de mensen aten, dronken, feesten en plezier maakten en zich alleen bezighielden met zichzelf. Alhoewel Noach de woorden van God gehoorzaamden en hard werkte aan de ark, voor de komst van de regen, hadden de mensen geen oog voor hem. Zij luisterden niet naar hem, maar gingen verder met hun dagelijkse bezigheden. Totdat het noodlot toesloeg en de regen kwam en bleef komen.
Terwijl Noach met zijn familie en de dieren veilig in de ark waren, verdronken de mensen en de rest van de dieren om hen heen in het wassende water. Niemand wilde luisteren naar Noach, die een prediker van de gerechtigheid was, maar hadden alleen oog en interesse voor zichzelf.
Het duurt niet lang meer voordat Jezus terugkomt. En alhoewel de gelovigen zingen over zijn terugkomst en bidden voor zijn terugkomst, leven de meeste gelovigen alsof Jezus nooit terugkomt.
Maar God wil dat Zijn volk klaar is om Jezus te ontvangen. En daarom maakt Hij Zijn volk klaar, zoals Hij dat deed in de tijd van Johannes voor de komst van Jezus. En nu gaat het erom, dat de wedergeboren gelovigen moedig genoeg zijn om hun liefde aan Jezus en God te betonen, door gehoorzaam te blijven aan Zijn Woord en diegenen, die de wereld toebehoren, inclusief diegenen, die een kerk of gemeente bezoeken maar de wereld toebehoren en daardoor blijven volharden in zonde, op te roepen tot bekering, te confronteren met hun zonde en de vergeving van zonde en het wegdoen van zonde te verkondigen. Zodat zij niet verloren gaan, maar gered worden en het eeuwige leven ontvangen. Laat de afloop niet hetzelfde zijn als bij Noach, waarin maar weinigen door hun gehoorzaamheid aan God werden gered.
‘Wees het zout der aarde’
