Vaders, prikkelt uw kinderen niet, opdat zij niet moedeloos worden (Kolossenzen 3:21)
In Kolossenzen 3:21 gaf Paulus een instructie aan de vaders van de gemeente in Kolosse met betrekking tot de omgang met hun kinderen. Want zoals Paulus de getrouwde mannen in vers 19 gebood om niet ruw met hun vrouwen om te gaan, maar hen lief te hebben met een zelfverloochenende liefde, zo gebood hij de vaders om hun kinderen niet te prikkelen.
Vaders prikkelt uw kinderen niet
Het prikkelen van de vaders naar hun kinderen kwam in die tijd dus ook al voor. In al die tijd is er niets veranderd in de natuur en het gedrag van (veel) vaders in de omgang met hun kinderen.
Er zijn nog steeds veel vaders, die hun kinderen prikkelen (boos maken, ergeren, irriteren*, aanzetten tot boosheid).
In plaats dat vaders de verantwoordelijkheid, die God hen heeft gegeven serieus nemen en vanuit hun ouderlijk gezag en integriteit hun kinderen opvoeden overeenkomstig Gods Woord en Zijn wil, misbruiken veel vaders hun ouderlijk gezag.
Zij misbruiken hun ouderlijk gezag en voeden hun kind op vanuit een machtspositie en prikkelen hen en hebben daar vaak ook nog plezier in.
Er zijn vaders, die zichzelf superieur vinden en nooit tevreden zijn met het gedrag en de prestaties van hun kind. Zij benoemen altijd wat er ontbreekt, wat er beter gedaan had kunnen worden, wat een kind mist of verkeerd doet, in plaats dat vaders hun kind accepteren.
Veel vaders prikkelen hun kinderen in een bekapte vorm met een dosis humor. Maar humor of geen humor, kinderen prikkelen is niet goed.
Als vader behoor je dit niet te doen, aangezien kinderen door het prikkelen moedeloos, gedemotiveerd en boos worden (Kolossenzen 3:21, Efeziërs 6:4).
Het prikkelen van kinderen kan leiden tot onzekerheid, neerslachtigheid, verdriet, depressie of juist agressiviteit, ontsporing, haat en soms zelfs moord.
Vaders behoren liefdevol met hun kinderen om te gaan
Je hebt als vader de verantwoordelijkheid om liefdevol met je kinderen om te gaan en je kind op te voeden in de vreze des Heeren in de gerechtigheid van het levende en krachtige Woord van God met de normen en waarden vanuit Gods Woord (de Bijbel).
Het vermanen, corrigeren en bestraffen moet uit liefde gedaan worden in plaats vanuit boosheid (woede).
Zoals in het vorige artikel geschreven, behoren vermaning, correctie en bestraffing ook tot de taken van ouders met betrekking tot de opvoeding van kinderen. Dit moet echter wel vanuit Gods kennis, wijsheid en liefde, die uitgestort is in het hart van de wedergeboren gelovige, en de Geest gedaan worden, en niet vanuit het vlees, zodat je reageert, vermaant, corrigeert en bestraft vanuit een emotie (een gevoel).
De Vader heeft het beste met Zijn kinderen voor
Vaders behoren hun kinderen te accepteren en respecteren en het beste met hun kinderen voor te hebben, net als onze Vader het beste met Zijn kinderen voor heeft. Dit betekent niet, dat God alles goed vindt en alles laat gaan en Zijn kinderen mogen doen en laten wat zij zelf willen en blijven zondigen.
Kinderen behoren zich te onderwerpen aan de Vader en de woorden van hun Vader te gehoorzamen. Kinderen behoren te doen doen wat hun Vader zegt, waardoor zij laten zien dat zij van Hem houden en op Hem vertrouwen.
Het Woord zegt, dat wie God liefheeft, Hij kastijdt en bestraft.
Een kind, die niet door God gekastijd wordt is een bastaard en geen zoon (dit geldt voor zowel mannen als vrouwen) en behoort Hem niet toe. (o.a. Spreuken 3:11-12, Hebreeën 12:5-11, Openbaring 3:19).
Een (geestelijke) vader zal altijd zijn kind kastijden, omdat een vader weet, dat een kind niet door het paaien en de aaien over de bol opgroeit tot volwassenheid en standvastig wordt, maar dat een kind door ouderlijke kennis, gezag, correctie en kastijding gevormd, standvastig en weerbaar wordt. (Lees ook: Wie de Heere liefheeft, die tuchtigt en kastijdt Hij).
Vaders behoren hun kinderen te bemoedigen
Kinderen horen niet opgehemeld te worden, maar wel bemoedigd te worden door hun vaders.
Als ouders alles maar goed vinden en hun kinderen continue ophemelen wordt de hoogmoed, die aanwezig is in het vlees, versterkt met als gevolg dat kinderen zich beter gaan voelen dan anderen. Kinderen zullen zich verheffen boven anderen en naast hun schoenen gaan lopen en hoogmoedig zijn. Dat is niet goed en zeker niet Gods wil.
Daarentegen is het bemoedigen van kinderen gedurende de opvoeding en het opgroeien tot volwassenheid wél heel belangrijk. Hierdoor zal hun geloof, persoonlijkheid en eigenwaarde op een gezonde manier worden ontwikkeld en zullen zij weten wie zij zijn en op de juiste manier met anderen kunnen omgaan en in het geloof en de maatschappij op een juiste manier functioneren.
Wat vandaag de dag nodig is zijn Godvrezende kinderen met ruggengraat, die door hun opvoeding in Gods Woord, bekend zijn met Gods wil en onderscheid hebben van goed en kwaad en voor Jezus Christus durven uit te komen in de maatschappij en niet bang zijn om stelling te nemen voor Gods Woord en Zijn wil te doen.
De dromen en verwachtingen van vaders en moeders
De meeste vaders en moeders hebben eigen dromen voor – en verwachtingen van hun kind. Vooral met betrekking tot het karakter en het functioneren op school, de leerprestaties en opleiding van een kind en hun baan en plaats in de maatschappij.
Bij de meeste ouders komen deze dromen en verwachtingen niet uit, waardoor zij teleurgesteld raken in hun kind
De ene accepteert het en legt zijn eigen wensen af en kijkt naar wat het beste is voor zijn of haar kind, maar de ander accepteert het niet, waardoor de wil van de ouder wordt doorgedrukt en een kind gepushed en in een keurslijf wordt geperst met alle consequenties van dien.
Kinderen merken het, als zij niet goed bevonden zijn door hun ouders en als het ware afgewezen worden door hun ouders. Deze afwijzing en verwerping van hun ouders zal zichtbaar zijn in hun leven.
Vaders en moeders, kijk naar jouw kind door Gods ogen
Als vader, en ook als moeder, is het de kunst om jouw kind door de ogen van God te zien in plaats van de ogen van de wereld en jouw kind te accepteren zoals hij of zij is. Ik heb het hier niet over het accepteren van dingen, die tegen Gods Woord en Zijn wil ingaan. (Lees ook: Het verloren kind).
Net als bij de omgang tussen een man en vrouw, vindt er ook bij de omgang tussen vaders en kinderen een continue wisselwerking plaats. De één doet dit, de ander doet dat. En zo vormen zij elkaar en vormen met elkaar een huisgezin waar het Woord en de vrede van God regeert.
‘Wees het zout der aarde’
*van Dale
