Omdat gij weigerde, toen ik riep, niemand acht gaf, toen ik mijn hand uitstrekte, gij al mijn raadgevingen in de wind sloeg, en mijn vermaning niet wilde, daarom zal ik ook lachen om uw verderf; ik zal spotten, wanneer uw verschrikking komen zal. Wanneer uw verschrikking zal komen als een storm en uw verderf zal aansnellen als een wervelwind, wanneer benauwdheid en angst over u zullen komen, dan zullen zij tot mij roepen, maar ik zal niet antwoorden, zij zullen mij zoeken, maar mij niet vinden (Spreuken 1:24-28)
Hoe vaak gebeurt het niet, dat een vader zijn kind waarschuwt voor gevaar, maar dat het kind niet wil luisteren. Het kind wil het zelf ondervinden en zijn eigen weg gaan. Waar vroeger nog respect voor de ouders was, is er bijna niet meer. Natuurlijk zijn er enkele uitzonderingen, maar deze zijn op een hand te tellen. Het kind heeft een eigen wil en wil deze ook volgen. Er wordt niet meer, of nauwelijks, geluisterd naar de vader.
De raadgevingen van God in de wind slaan
Zo is het ook met onze Vader, die ons alles heeft aangereikt wat Hij maar kon aanreiken. Hij riep om ons te waarschuwen en reikte Zijn hand uit om te helpen. Hij gaf Zijn wet, Zijn Woord om ons raad te geven. Maar helaas gaf bijna niemand er acht op. Wie wilde er luisteren naar de raadgevingen van God en naar Zijn vermaning? In plaats dat zij luisterden ging ieder zijn eigen weg.
Eens zal de tijd komen, dat het leven hier op de aarde erop zit. Dit kan op elk moment en op elke leeftijd gebeuren. Dat je jong bent wil niet zeggen dat je nog vele jaren voor je hebt liggen, het kan zo ineens voorbij zijn.
De vraag is: ben je bereid om te gaan? Wanneer je gaat roepen als de verschrikking; de dood, je komt halen, dan is het te laat en zul je Hem niet meer kunnen vinden.
Bekeer je daarom tot Jezus, voordat het te laat is.
‘Wees het zout der aarde’
