De meeste mensen leven alsof zij het eeuwige leven op aarde hebben. Zij willen plezier hebben in het leven en hun eigen wil doen. Zij denken vaak niet na over een leven na dit leven op aarde en zijn verblind door de leugens van de wereld. Door het geloof in deze leugens, wandelen zij in duisternis door het leven op weg naar de eeuwige dood. Hoe zit het met jou. Ben jij bereid om te sterven? Weet jij wat jouw eindbestemming zal zijn? De mens spreekt zo makkelijk over de dag van morgen en de toekomst, maar niemand weet wat de dag van morgen brengt en of er überhaupt wel een morgen komt. Want wie zegt, dat er een morgen komt? Niemand weet wanneer zijn tijd is aangebroken om deze wereld te verlaten.
De morgen, die niet meer kwam
En nu dan u die zegt: Wij zullen vandaag of morgen naar die en die stad reizen, en daar een jaar doorbrengen en handeldrijven en winst maken, u, die niet weet wat er morgen gebeuren zal, want hoe is uw leven? Het is immers een damp, die voor een korte tijd verschijnt en daarna verdwijnt (Jakobus 4:13-14)
Een tijd geleden hoorde ik een man praten over zijn leven. Hij kwam uit een gelovig gezin. Zijn ouders, broers en zussen hadden allemaal hun leven aan Jezus en God de Vader toegewijd en waren trouwe bezoekers van de gemeente. Het geloof was het middelpunt van hun leven.
Deze man was christelijk opgevoed, maar had het na zo’n 25 jaar wel allemaal gezien. En dus besloot hij om zich los te maken van de gemeente en het geloof en God vaarwel te zeggen.
Zijn ouders, broers en zussen konden zijn keuze niet begrijpen en vonden het erg moeilijk om zijn keuze te accepteren. Maar uiteindelijk konden zij niets anders meer doen, dan zich erbij neerleggen.
Triomfantelijk sprak deze man over zijn keuze en dat hij vond dat het de juiste beslissing was, die hij had gemaakt. Althans dat dacht hij. Want nog geen aantal weken later kwam deze persoon om het leven.
Het eeuwige leven ingeruild voor tijdelijk plezier
Deze persoon, die zo triomfantelijk over zijn breuk met God aan het vertellen was en die zich losgekoppeld had van God en zijn eigen weg wilde gaan, had helemaal niet de juiste keuze gemaakt. Niet voor dit leven, nog voor de eeuwigheid.
Deze persoon had het eeuwige leven ingeruild voor tijdelijk plezier. Ja voor de geneugten van het leven. Want het leven is nou eenmaal één groot feest, nietwaar?
Het was één grote leugen, waarin hij geloofde en leefde. Want dit tijdelijke plezier leidde hem naar de eeuwige dood.
Hij had zijn vrijheid in Jezus Christus en het eeuwige leven ingewisseld voor tijdelijk plezier en voor de begeerten en lusten van zijn vlees, wat leidde tot de eeuwige dood. Niemand kon bedenken dat deze man zo jong zou sterven.
Misschien had hij wel tegen zijn ouders gezegd: “Ja pap, ja mam, het komt allemaal wel goed. Maken jullie je geen zorgen! Misschien dat ik over 5 of 10 jaar wel weer ga geloven en naar de kerk ga en mij dan weer in het geloof ga verdiepen.”
Maar die dag kwam voor hem niet meer…
‘Wees het zout der aarde’
